Recensies en reacties 3
vervolg Peter Siebesma-
In balans was ook het gekozen programma: Bach, bewerkingen ván Bach en bewerkingen dóór Bach. Fraai waren de bewerkingen van Dick Sanderman en Addie de Jong. Die voegden aan het kleurenpalet nieuwe klanken toe die de veelzijdigheid van het orgel alleen maar benadrukten. Het prachtig gespeelde praeludium en fuga in G stond als een huis en ontroerde door de persoonlijke benadering. Wietse Meinardi gaf opnieuw zijn visitekaartje af. Zijn spel is technisch beheerst en vooral ook verfijnd. Hij heeft een touché dat transparant , maar toch altijd vloeiend blijft. Persoonlijk vind ik het een verademing om Bach eens niet op bijna staccato-
Peter Siebesma, musicus
Aad van Nes 24 augustus 2015 -
Wat een mooi concert gaf je vanavond. Hartelijk dank! Bij een KVOK-
Je hebt ook een leuk programma samengesteld en wat een massa mensen! Daar zijn we in onze plaats best wel wat jaloers op!
Graag tot een volgende keer!
Jan Oldenhuis n.a.v. begeleiding uitvaart in de Boskamp in Assen -
Ik kom net terug van de rouwsamenkomst.
Het deed me goed je weer eens een keer 'mee te maken'. Dat je op dat instrument dat ten onrechte met de naam van orgel wordt aangeduid en eigenlijk alleen maar een technisch geval is waar geluid uit wordt geproduceerd, het klaar speelde om dat diverse gezelschap van doorgaans oude mensen zo te laten zingen verdient alle respect. Dat je dat zelfs klaar speelde met het schitterende 'Zolang op aarde etc.' verdient zelfs bewondering. En dat was voor een. Groot deel mee te danken aan h et voorspel, waar de aanwezigen vast op konden meedeinen? Ik heb genoten. En het speet me diep dat je gedoemd was tot dat pieterige instrument. Maar wat je er mee deed was voor mijn gevoel wel het maximaal haalbare. (…) En wat is het geweldig, als de emoties op zulke bijeenkomsten kunnen worden opgevangen en meegenomen door de organist. Ik heb ook genoten van de vreugdevolle figuren waarmee je de melodie van het Vreugde, vreugde, vreugde omrankte. Bedankt.
Peter Siebesma 9 juli 2011 -
Het was een mooi concert gisteravond. De bijzondere opstelling voor publiek met voluit zicht op het orgel had iets onwennigs, alsof we met z’n allen van een laatste avondzonnetje zaten te genieten in onze strandstoelen. Genieten was het zeker. De combinatie van geheel andere repertoire met een ander gebruik van klavieren en pedaal en af en toe verrassende registraties gaf andere klankimpressies dan we van het orgel kenden; samen met fluit gaf dat soms een gevoel van: ‘Is dat ons orgel wel?’ Daarmee was op dit concert één van de doelstellingen van de pas opgerichte Orgelkring al meteen ‘gehaald’: bredere mogelijkheden van het orgel laten horen...
De registratie bij de eerste Prelude was een mooie binnenkomer, een quasi-
De Fantasie in d van Mozart op orgel vond ik verrassend. Mooi gespeeld en je zou bijna zeggen: voor orgel geschreven! Fijn dat de vertrouwde Mendelssohn het hart vormde. Ook muzikaal hoort zijn muziek m.i. in het centrum te staan, omdat er zoveel samenkomt (zowel wat ervoor als erna is gecomponeerd!). De Mozart-
Voor de Adventskerk alweer een troef in het al zo kleurrijke en artistieke kaartspel.
Euwe de Jong 14 september 2008 recensie n.a.v. CD Postludium
Zoals beloofd zou ik je nog een recensie van de Marturia-
Het idee is buitengewoon sympathiek. Dit orgel heeft veel mensen geraakt, en daar heb jij op ingespeeld. Prima initiatief dus.
Het orgel is overtuigend! Het staat als een huis (kleine ontstemming daargelaten + de rafeligheid in het plenum in het één-
Het programma is ‘van alles wat’ , de reden is uitgelegd op de presentatie, hebben we het dus niet over.
Jouw spel is zeer overtuigend. Absolute hoogtepunten zijn: Bach BWV 545, gewoon steengoed gespeeld. De Postlude van Murill, een prachtig, dreigend stuk, je speelt dat met een bijzondere bezieling, ik heb het al een aantal keren gedraaid. De koraalvoorspelen zijn mooi van sfeer. Dat gigue-
Ik heb met twee uitvoeringsdingetjes wat moeite (dit is per slot een recensie).
De Toccata in Seven mag wat mij betreft meer drive en ritmische scherpte hebben. Iets meer risico in het spel.
Walther, deel I van het concerto, vind ik het minst gelukt. Tijdens de presentatie stoorden mij de vertragingen tussen de overgang van de tutti naar de solo-
Ook een puntje van de kritiek over de montage, ik vind de ruimte tussen de afzonderlijke delen wat krap bemeten, dat hoeft geen probleem te zijn, maar deze cd heeft zoveel verschillende sferen dat je nog ‘in het ene stuk zit’ en het andere klinkt al.
Hoe dan ook: een cd om veel vaker te beluisteren. En niet alleen omdat het toevallig een ‘overleden’ orgel betreft. Klassewerk.
CD-